neresindeyim.

artık ne sigara,ne de kahve.ne o en sevdiğim dizi,ne o en sevdiğim film,ne de o şarkılar.
yemek bile.hala kahvaltıya durmak.saat kaç olmuş oysa ki.acıkmışmıyımdır bilmiyorum.hissetmiyorum.istemiyorum.duyamıyorum.anlamıyorum.konuşamıyorum.anlamıyorum.
hiç ama hiç anlamıyorum.
bu ufak şehre sığamıyorum artık.
o geldiğim büyük şehirle de artık hiç bir bağım kalmadı sanki.
ayda yılda bir hatırlanıyor ve özleniyorum.
hayatımda ki belki de en önemli olan erkek,en eski en güzel en özel dostum bile,sanki özlemiyor.
peki ya sen,kahvelerimiz,alışverişlerimiz,aptallıklarımız?sende mi özlemiyorsun?
oysa ki ilk gittiğimde ağlayarak otobüse atladığın gibi gelmiştin,dayanamamıştın bensizliğe bir ay sonra.
peki ya şimdi?
sanırım herkes bensizliğe çok çabuk alıştı.yerim pek de dolduralamaz değişmiş demek ki.

peki ben bu boşluğu neyle doldurucam?
artık ne sigara,ne kahve,ne şarap,ne o filmler,ne de o şarkılar.
yardımcı olmuyor,birşeyleri doldurmuyor.
bu ufacık daire,bu ufacık şehir,ufacık bina,ufacık derslikler,ufak dersler,yuttu beni.
oysaki sığamazdım hiçbirine,yapamazdım,ne kadar da emindim herşeyden büyük olduğuma.
''bigger than life''
ne oldu o hisse?
ismim bile artık batıyor.
günler,saatler,dakikalar geçmiyor.
o kitaplar bile artık ufak.kaybolamıyorum içlerinde,dünyaları yeterince büyük değil artık.

neresindeyim bu şehrin?
neresindeyim bu yılın,bu hayatın,bu kızın?

neresindeyim?