18 Şubat 2010 Perşembe

breath me.

Geceleri yatagındaki o eskimiş isimler,
yenileride ekleniyor ekseriya,kimi uzun ömürlü
kimisi daha yaşanmadan noktalanmış.
Peki ya alarmın o huzursuz sesine gözlerini açtıgında hangi isim,hangi koku kalmış aklında?
Hep mi bir isme endekslemek kendini?
Bir türlü kuramadığın düzenini?
Bende isterim,
Asıl sebep olmak.
Tüm uykusuzluklara,tüm ağrılara,tüm izmaritlere.
Bende isterim,
beklenmek,birşeyleri gerçek kılmak namına uğraşılan olmak.
Bir kez de uğraşan değil,oturup bekleyen değil,
umut edilen,beklenen,endekslenen,yazılan,çizilen,söylenen olmak.

Aslında bende isterim,
yataklarda gözler kapandıgında ismimle huzur bulunan olmak.
Aslında bende isterim,
istenilen olmayı.

Hiç yorum yok: